مره گے ۳۴۱

---

---

خویش را رها می کنم در این باتلاق 

تنها به امید نیستی و گم شدن این ویرانه

مرا چه انتظاری به بودن است 

که اینگونه طلب می کنی

خویشتنم از خویشتنم فرار کرده 

دیگر به بازگشتنم ٫ به خویشتنم هم نا امیدم

این روزها تنها فکری که در سر می پرورانم...

راهی برای بازگشتن است 

و ادامه ی مسیر نابودی 

و من تا بوده ام همین بوده ام 

که کاری را که شروع می کنم 

باید به پایان برسانم 

و این راه نابودی را 

بایستی به پایان برسانم 

و تنها ترس و واهمه ام 

بپایان نرساندن ٫ 

نتوانستن است 

که نتوانم راهم را ب

پایان برسانم 

تنها جوابی که برای انسانهای این روزهایم دارم 

از من بگریزید 

خواه جدی ام می گیری و گوش می کنی 

خواه خواسته ی دلت را انجام می دهی

------------------------------------------

پ ن : از من بگریزید ... لطفا ...