مره گے ۳۴۳

---

---

مشت مشت می خورم٬

قرصهای فریب و خیال را. 

تنها به امید لحظه ای نشئه گی.

نشئه گیه ی خیال ٬ رویا و توهم. 

افسوس که این قرصها هم دیگر٬ 

غیرتشان را از دست داده اند. 

عجیب ساکت شده ام این روزها. 

سکوتی که نه از سر خواستن٬ 

بلکه از قحطیه واژه هاست.

و همین طور مخاطب خاصی. 

و مخاطب خاصی که هست ٬ اما نیست.

و اویی که باید باشد ٬ و نیست.

حتی در خیال ٫ و در توهم و رویا. 

و منی که نباید باشم ٬ و هستم. 

در خیال و توهم و در انتظار...

و انتظاری که سالهاست ٬ خود در انتظار است.

انتظار بپایان رسیدن چرخه ای به نام زندگی. 

و زندگی ای که شتابان به پیش می رود. 

در مسیری که در حسرت پایان است. 

و مسیری که مقصدش نابودی است. 

 و نابودی ای که تا تکامل و تحقق ٬ نمی ایستد.

و تمام اینها ٫ دست در دست هم ٫

مرا با خود می برند.

چه بخوام و چه نخواهم.

و منی که هیچ مقاومتی نمی کنم٬ 

و حتی پا به پای دلشان می دوم و می روم.

----------------------------------------------

پ ن : آغاز نامربوطی نویسی ها ...