چمدان امید

از فردا باید

آهسته آهسته...

تمامشان را

از کوچک گرفته

تا بزرگ ترینشان

که با خویش آوردم

دانه به دانه

با دقت و احتیاط

تا کنم

در چمدان بچینم

امیدهایم

در غربت

تنها کمی نم کشیده اند

یکی دوتایشان را هم

بید زده

نفتالین نداشتم

اینجا هم نمی دانستم

با چه زبانی ٫ چه بگویم

اما خدا را شکر

یکی از مهم ها

سالمه سالم ماند

امید به بودن را می گویم

دلم برای تهران

دلم برای جاده چالوس

دلم برای شمال

دلم برای ماشین فرسوده ام

تنگ شده ٫ خیلی

دلم اما ٫ بیشتر از هر چیزی

برای خودم تنگ شده

احتمالا بزرگترین امیدم را به یادگار

به بچه های کافه بدهم

به یامور !

نه شاید اِمره !

نه نه ! احتمالا به تحسین !

اما نه ٫ می خواهم یک روز

به تقسیم بروم

پیدایش کنم

تمام چمدان امیدم برای او 

امیدهایم ٫ بیشتر از من

شاید به کار او بیایند

او که این روزها

تنها امیدش ٫ سوز سازشان است

که پر سوز تر به گوش رسد

تا شاید یک دل بیشتر به رحم بیاید

------------------------------------------------------------

پ ن : فکر می کنم وقتشه که واقعیت رو قبول کنم ٫ برگردم