لحظه های نامربوط ۱

مرا آنگونه که می بینی مپندار

من شکستنی تر از آنم که می نمایم

با چیزهایی بزرگ

شادی به سختی درونم راه پیدا می کند

و چیزهای کوچک

اندوهم را وسیع و شبهایم را بارانی می کند

دلم راحت تنگ چیزهایی می شود

که دیگران به آن ها می خندند

و اصلا برایم مهم نیست واکنش هاشان

مرا آنگونه که می بینی مپندار

اما همانگونه که می بینی باورم کن

ساده ام ٫ زندگی ام در لحظه است

اگر می گریم واقعی می گریم

و اگر می خندم ٫

هیچ تضمینی برای واقعیتش نیست

حرفی نمی زنم که گناه نباشد

و سکوتم اجباری است

اجبار خودم برای خودم

خیلی وقتها

مثل امشب

ناهمانگ و نامربوط می نویسم

از شاخه ای به شاخه ی دیگر

حتی مانند دیوانگان هم نیست حرفهایم

که اگر باشد پر از فهم و ادراک است

و من همیشه در حسرت دیوانگی بوده ام و هستم

و در عین حال به اینچنین بودنم راضی بوده ام و شاکر

و سعی بر این داشته ام که زمان به دنبالم دوان باشد

و نه من به دنبال زمان دوان دوان

و خدایم همیشه شانه به شانه ام در کنارم است

که در اندیشه ی مادرم ٫ این کفر است و من کافر

و دلیل کفرم تنها خدایم است

که در آسمان نیست و در کنارم است

و خدایم خدای او و پدر نیست

و تنها خدای من است

و تنها بنده اش منم

مرا نه اینگونه و نه آنگونه

هیچ گونه مپندار

مرا هیچ پندار

هیچ

و که راحت و آسوده خیالم در هیچی

و از درون می بینم دنیایی پر از پوچی

که من تک به تک پازل زندگی ام را می چینم

تا کامل شود ٫ و همانی که می خواهم

و هیچ تضمینی برای هیچ چیزی ندارم

تنها تضمینم خودم هستم

برای هر آنچه که هست و می خواهد باشد

-------------------------------------------------------------------------------

پ ن : پی نوشت قبل پاک شد ... دلیل : باران ٫ ممنونم باران .

باران : نه به خاطر اینکه عاشقش بشی ٫ نه . از بیرون خوندم دیدم حق با توئه.