مرهّ گی ۱۵۰

---

---

آنی که بایست مرا بداند

شاید هم می خواند

شاید نخوانده می داندم

من را

حالم را

روزم را

حال شبم را

چه بخوانی ام و بدانی

چه نخوانی ام و بدانی

و چه ندانی ام

امروز آمده ام برای اعتراف

امروز رها شده ام

امروز ٫ برای یکبار دیگر

من شده ام و من

همه چیز صفر شده

باید جنگ تا دیروز را

به پایان نرسیده رها کنم

از این لحظه

شروعی دوباره است برای

زندگی

جنگ

کودکم

من

منه من

دنیایم

و می دانم

مطمئنم

با تمام دیده ها و ندیده هایم

شاید قبل گونه ٫ شروع کنم همه را

اما ....

دل زندگی ام

دل حال و هوایم

همه ی همه ام

سبک و سیاق نو می خواهد

------------------------------------------

پ ن : جرقه کافی نیست ٫ انفجار می خواهم