مرهّ گی ۱۵۲

---

---

کسی نباید سرزنش شود

کسی مقصر نیست

کسی گناهی ندارد

کسی نیست اصلا...

اگر مقصری هم هست منم

که تنها من هستم و من

تقصیر کسی نیست

اگر بیهوده انتظار می کشم ٫

که می کشیدم

و این بیهودگی شاید

از دید غیر من باشد

که از من نیست

من این بیهوده انتظار کشیدن ها را

دوست دارم

ذخیره ی شان می کنم

برای روز مبادا

که دیگر امین شدم

به بیهودگی انتظارم

که خرسند شوم

از بیهوده زندگی نکردنم

که اگر انتظاری بیهوده بوده ٫

تلاشی برای دلم بوده

که اگر من خرسند نمی شوم ٫

دلم گرم شود به من

کسی گناهی ندارد

که من چه کسی را

چگونه دوست دارم

چگونه دوست داشتم

و او مرا چگونه دوست دارد

و آیا اصلا دارد ٫

یا که ندارد

اگر گناهی هم هست

گنه کار منم

که باز هم

تنها من هستم و من

گناه کسی نیست

که شب ها در خواب

و روزها در یاد

رهایش نمی کنم

که نمی توانم رهایش کنم

که رهایم نمی کند

گناه کسی نیست

که اسارت از علایق زندگی ام شده

که اسیر می کنم خودم را

برای خاطراتی که دیگر در یاد نیست

کسی را توبیخ نمی کنم

انتظاری ندارم

منتظری هم ... دیگر ندارم

اما ...

اما می شود تنها

تکلیف یک چیز مشخص شود

من مهم خودمم .

مهم نیست مهم که باشم

اما اگر می شود

تکلیف این خاطرات را روشن کنید

دیر زمانی است

در صف ایستاده اند

تا کسی که باید بیاید ٫

بیاید و مرورشان کند

--------------------------------------

پ ن : بیهودگی های فرسوده