روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

____________________________________________________________________________

روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

____________________________________________________________________________

مرهّ گی ۱۵۷

یه روزگاری بود درد و دل می کردی آروم می شـــــدی
الان دیگه یه جورایی شده که اونجوریا نیست .........
باس حواست باشه ٫ فرخش زمین تا آسمونم نـیـــس٫
خـــــیـــــــلـــــــیـــــــــــه ٫ بــــــــــخــــــــــــــــــدا......
-------------------------------------------------
پ ن : ... هس که می گم وگــــــــرنه مــــــرض ندارم

سیزده سه‌شنبه 19 اردیبهشت 1391 ساعت 05:56 ب.ظ
نظرات 2 + ارسال نظر
بـاران چهارشنبه 20 اردیبهشت 1391 ساعت 05:58 ب.ظ

بعضی وقت ها داشتن یه گوش که فقط بشنوه میشه حسرت ... حرف میزنی حرف میزنی بعد می بینی طرف تو حرفات همش دنبال خودش بوده نه تو ...
خیلی موافقم .
من همیشه می خونم شمارو، حتی وقتایی که کامنت نمیذارم ...
و اینکه من شمارو بخاطر پسری به نام سیزده بودنتون میخونم نه برای اینکه منو بخونید، که اگه اینجوری بود هربار آدرس میذاشتم پای کامنتام .

midonam baran jan va khyli ham mamnoonam
bi adabie mano bebakhshi be mehrabonie khodet manzore khasi nadashtam

دختر مردابی چهارشنبه 20 اردیبهشت 1391 ساعت 07:07 ق.ظ http://www.mianboribedaria.blogsky.com

گوش شنوایی نیست این روزها
درد دل که کنی رازهایت را برملا می کنند و می فروشندشان به بهای رفاقتی یا آبرویی
فرقش زمین تا آسمان است این روزها و آن روزها

و سلام

دقیقا موافقم
مشکل امروزهای من کمبود داشتن
گوشی شنواست
که حرفهام رو همونجور که می گم بشنوه نه اونجور که می خواد

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.