مرهّ گی ۱۵۸

---

---

من همیشه بر این اصول زندگی کردم

که سعی کنم آدم قانعی باشم

اول اینکه سعی کنم آدم باشم

نمی گم موفق بودم نه

اما حداقل سعیم این بوده و هست

و بعد اینکه قانع باشم

به کم رضایت ندادم ٫

مثل همه عاشق پیشرفت بودم و هستم

همیشه هم سعی کردم

قدم هام رو به جلو و محکم باشه

اما چیزه زیادی نیست

اینکه بخوای یه گوشه ی آروم داشته باشی

آروم بشینی

آروم فکر کنی

آروم با خودت خلوت کنی

و در عین حال ٫ هوای حالت رو

جوری نگه داری که اطرافیان

نخوان تحملت کنن

و لذت ببرن از بودنت

من خیلی وقته این گوشه ی خلوت رو

که هم خلوت باشه هم آرامش داشته باشه

توی خودم هم نتونستم  پیدا کنم

این مشکل قاعدتا از منه ...

باید دلیلی باشه که این خلوت و آرامش رو هم

در درونم پیدا نمی کنم چه برسه بیرون از خودم

راحت اعتراف کردم و می کنم ٫ مثل گریه کردن هام

اما برعکس گریه هام ٫ اعترافم ساکت نیست

و تنها دلیل اینکه همیشه سعی کردم

پیش قدم باشم ٫ چه مقصر چه بی گناه

این بوده شاید هر گوشه کناری

بلاخره گم شدم رو پیدا کنم

و گرنه دست کم و حداقل

من خودم برای خودم

هم ارزش دارم

هم غرور

هم...

---------------------------------------------------

پ ن : خود بازنگری بود شاید ...