هزاران حرف نگفته

کوچه باغهای این روزهای خیالم

عجیب مه گرفته و مهیب است

هر چقدر گلهای دوست داشتن 

در این کوچه باغها بیشتر می روید 

قدمهایت برای دور شدن از من تندتر می شود

نمی دانم

نمی دانم چه می شود حال کوچه باغ را

آفت گرفته شاخ و برگهایش

دیگر تلاشی هم نمی کنم

برای زنده نگه داشتنش

گاه روزها می نشینم

مرگ تدریجی اش را نظاره می کنم

گاهی هم آواز مرگ می خوانم 

کمک می کنم

به همه شان

به ماهیتشان

به هستی و نیستیه شان

به بود و نبودشان

که بمیرند 

زودتر 

تا که آرامش بگیرد

غم نگیرد

آسوده باشد

دلت

یادت

خاطرت

که عزیز است

یادت 

خاطرت

خاطراتت

برای من

دلم

تنها در این میان

در دلم هزاران حرف نگفته در دلم باقی ماند

که دیگر

هیچ زمانی

بازگو نمی شود

---------------------------

پ ن : آخریشه ٫ شاید ٫ شاید هم نه