مرهّ گی ۸۲‍‍

دل خوش می کنم

به هر بادی

از هر سمتی 

که می وزد

دل خوش می کنم

که می برد

با خویش

تمام ابرهای

روزهای ابری ام را

دل خوش می کنم

به سو سو های کوچک آفتاب

که لابد وعده ی 

روزهای آفتابی

تحقق یافت

دل خوش می کنم

به دلخوشی های کودکانه

اما افسوس و صد افسوس

هر چه می گردم

نمی یابم ٫ دلخوشی های کودکی ام را

نفسی عمیق می کشم

به نفس های آخر خودکارم نگاه می کنم

دل خوش می کنم

به تمام شدنش

که با تمام شدنش

من هم دیگر نمی نویسم

دل خوش می کنم

که هر دو باهم سکوت می کنیم

شا نه به شانه

قدم به قدم

سکوت

دل خوش می کنم

تنها به همین نوشته هایم

به هم صحبتی که نیست

اما هر وقت می خواهم هست

می نویسم

دل خوش می کنم

که دل خوش کنم

اما

هر چه می گردم

نمی یابم

دل

که خوش کنم

که خوش شوم

----------------------------------------------------------------

پ ن : انسانی که به آهستگی رو به فرسایش است