روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

____________________________________________________________________________
روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده

____________________________________________________________________________

مرهّ گی ۱۰۵

این روز ها بیان خیلی چیزها غیر ممکن شده
حتی سلام
و حتی خدانگهدار
مشکلاتم تنها در بیان کردن خلاصه نمی شود
این روزها حتی واکنش هایم هم مشکل دارند
قسم به حقیقت اشکار در نقاشی های نوة ی ٨ ساله ی پدر
واکنش یک انسان طبیعی حداقل چیزی است که بانو لایق است
و این روزها
چقدر فاصله دارم با انسانها

---------------------------------

پ ن : هیچ

سیزده شنبه 20 اسفند 1390 ساعت 02:42 ق.ظ
نظرات 3 + ارسال نظر
[ بدون نام ] یکشنبه 21 اسفند 1390 ساعت 04:12 ق.ظ

خیلیا از همون موقع که به دنیا میان دور از آدمیزاد به دنیا میان

مثلا تو جنگل یا نوک قله کوه تالاپی میفتن تو دنیا

خیلیا هم که نه، کمیا

تا آخرم هی میگن فلانی دور از آدمیزاده

ولی من دور از آدمیزاد نیستم

من اصلا خود آدمیزادم

خود آدمیزادی که فقط کمی دوره

...
mamnoon

بــاران شنبه 20 اسفند 1390 ساعت 05:03 ب.ظ

منم واقعا متاسفم که نتونستم بگم چه حسی ! چون اصلا حس بدی نیست !
(به هیچ وجه بخاطر نوشته هاتون نباید متاسف باشید ! هرکس دوست نداشته باشه نمیخونه )

khob khodaru shokr

بــاران شنبه 20 اسفند 1390 ساعت 11:35 ق.ظ

بعد از خوندن هرکدوم از پست هاتون حس تموم شدگی به آدم دست میده ...! انگار همه حس های آدم با رسیدن به پی نوشت هاتون تموم میشه! نیاز به نوشتن رو از بین میبره توی آدم !
مراقبت از خودم رو بلد نیستم ... اینُ تازه فهمیدم !

من واقعا متاسفم برای انتقال حس های بد با نوشته هام
واقعا متاسفم

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.