روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده
____________________________________________________________________________
روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده
____________________________________________________________________________درباره من
اینجا کسے مے نویسد
که نه خسته است
و نه دل شکسته ٫
اینجا فقط یک
پسرک خیلے معمولے مے نویسد
چه خوانده شود و چه خوانده نشود ٫
هیــچ اتفاقے در دنیایش رخ نخواهد داد ٫
در دنیاے من ٫
تنها من هستم و چند برگے خـاطره
و گمشده اے که سالهاست
که دیگر نیست
و من دنیا را ترک کردم
به بهانه ے پیدا کردن گم شده ام ٫
که گم شدم
تو... هم که نیایـے ٫
تو... هم که نخوانے..............
چیزے هم مگر از این دنیا کم مے شود
ادامه...
روزانهها
همهجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1392 3
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 2
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 4
- دی 1391 15
- آذر 1391 26
- آبان 1391 27
- مهر 1391 28
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 22
- تیر 1391 47
- خرداد 1391 47
- اردیبهشت 1391 45
- فروردین 1391 29
- اسفند 1390 41
- بهمن 1390 157
تقویم
شهریور 1392| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 |
جستجو
آمار : 58389 بازدید
Powered by Blogsky
روز اول
می بینی
به همان تنهایی روز اولیم
تنها چیزی که کم است
آغوش است
روز اولی که تنها بودیم
مادر
سخت
پر مهر
پر عشق
در آغوشمان گرفته بود
هه
می بینی
حالا تنها منی مانده
و پوزخندی به حال و روزمان
لحظه به لحظه
ناگهان
بی اراده
به حال و روزمان
پوزخند می زنیم
دیگر
نه آهی
نه افسوسی
نه حسرتی
نه هیچی
هیچ چیز دیگری نمانده
تنها پوزخند مانده
خدا می داند
چه زمان این را هم
دیگر نداریم
---------------------
پ ن : خدا می داند
هنوز آغوش هست
مادر چه باشد و چه نباشد هرگز آغوشش را سخت و پرمهر و پر عشق از تو نگرفته است
و این ناامیدی است که گاهی این پوزخند را بر لبت می نشاند
امید که باشد به آغوش مادر پناه می بری و تمام دلتنگی هایت را جا می گذاری در دامان پرمهرش و آنوقت اگر هم چیزی برایت نمانده باشد یک لبخند می شود تمام دارایی تو
و خدا می داند که هیچ حادثه ای این لبخند را از تو نخواهد گرفت باور کن
bavar mikonam
قشنگ رونوشت کردی
اگه دوس داشتی ب منم سر بزن