مره گے ۲۷۱

---

---

(دوای درد)

رفته ها و فراموش کرده ها

احساس مرا ربوده اند
من و این خانه ی ویرانه
به بی شرمی این روزگار
به بی شرمی این کوچه های نامرد
فقط لبخند می زنیم
و گاهی هم می خندیم

-------------------------

پ ن :...

مره گے ۲۷۰

---

---

از من فاصله بگیر
دیگر به بهانه ی کوچک
نیا و این فاصله را کوتاه نکن
هر بار که نزدیک می شوی
باورم می کنم
که می شود هنوز
زندگی را دوست داشت
از من فاصله بگیر
خسته ام
از این امیدها و خوشی های کوتاه

------------------------------

پ ن : دلتنگ خونه بودم خیلی

مره گے ۲۶۹

---

---

چه وجه اشتراک جالبی
فکر که می کنم
کمی هم ترسناک است
نگر می شود
این همه تفاهم
این همه هم حسی
این همه یکی بودن
این یکی از همه جالب تر است
هر دو دلتنگیم
برای من

---------------------------

پ ن : ... مرخص شدم