روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده
____________________________________________________________________________
روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده
____________________________________________________________________________درباره من
اینجا کسے مے نویسد
که نه خسته است
و نه دل شکسته ٫
اینجا فقط یک
پسرک خیلے معمولے مے نویسد
چه خوانده شود و چه خوانده نشود ٫
هیــچ اتفاقے در دنیایش رخ نخواهد داد ٫
در دنیاے من ٫
تنها من هستم و چند برگے خـاطره
و گمشده اے که سالهاست
که دیگر نیست
و من دنیا را ترک کردم
به بهانه ے پیدا کردن گم شده ام ٫
که گم شدم
تو... هم که نیایـے ٫
تو... هم که نخوانے..............
چیزے هم مگر از این دنیا کم مے شود
ادامه...
مره گے ۳۵۸
حیران در دنیایی که مرا طلب می کند
و بحران در دل که تو را طلب می کنم
اینگونه ٬ که ٬ به چه می رسد !
به چه باید برسد ؟
نه دنیا و دلش٬
نه من و دلم.
هیچه هیچ.
چه روزگاری شده!
رابطه ی دنیا و من٬
اول و آخرش به تو ختم می شود!
سبب حیرانی دنیا٬
و سبب بحران دلم٬
سبب و مسبب!
ابتدا و انتها تویی!!
یا دنیا را از حیرانی رها ساز٬
یا مرا از بحران دلم!
نمی دانی!
نمی دانی که دل کندن از تو٬
از جان کندن هم سخت تر است.
روزی هزاران بار جان را می کَنَم٬
که بشود ٬ که دل بکنم ٬ اما!!
هزاران بار جان را ٬ می کَنَم!!!
اما ٬ دل ... نمی شود...
کاش می شد انتهای نامت نقطه ای بگذارم٬
که تمام شوی ! که تمام شود...
کاش به آسانی همین گفتن بود...
-----------------------------------------
پ ن : نامربوطی ای که نیمه کاره ماند...
مره گے ۳۵۷
دردم می گیرد٬
از دنیایی که تنها٬
به ارضای شهواتش فکر می کند.
در این دنیا٬
تو هم همانند تمامش٬
تنهای تنها٬
زمانی به سراغم آمدی٬
که تنها هدف٬
ارضای شهوت احساست بود.
آن زمان که آلت احساس٬
سرکش و سرمست٬
مملو از حرارت و عاری از آرامش٬
وجودت را به ارگاسم می کشانید٬
تنها چاره ی به آرامش رسانیدنش٬
ارضایش بود و بس.
و در این میان٬
تنها باکره ای که آسان رام می شد!
دخترانگیه احساسات من بود.
-------------------------------------------
پ ن : نامربوطی گری های جنسی
مره گے ۳۵۶
دوره می کنم لحظه به لحظه منشور جنونت را.
هر حرفش را حک می کنم بر انگشتان افکارم٬
مبادا روزی چوب حراج بر قدمت این تمدن دیوانگی بزنم٬
که خارج شود از توان نفسهای احساس نابود شده ام٬
نزیستن در لحظه لحظه ی این سراب دلنشین.
بوی خون این روزها رگ به رگِ وجودم را فرا گرفته.
تصمیم بر کشتار دسته جمعیه احساساتم گرفته شده٬
که تو را از خویشتنم جدا سازم٫
تویی که هیچگاه با من نبودی٬
نه با من ٫ نه برای من ٬ و نه دل.
افتتاح کن ٫ تو افتتاح کن شروع این کشتار را.
هرچند ٬ تو رسمت بردن لذت است در آرامش.
تکه تکه و آرام آرام ...
همانگونه که از روز نخست٬
تکه تکه ام را در حال کشتنی.
------------------------------------------------
پ ن : نامربوطی های جنون آمیز...
مره گے ۳۵۶
دوره می کنم لحظه به لحظه منشور جنونت را.
هر حرفش را حک می کنم بر انگشتان افکارم٬
مبادا روزی چوب حراج بر قدمت این تمدن دیوانگی بزنم٬
که خارج شود از توان نفسهای احساس نابود شده ام٬
نزیستن در لحظه لحظه ی این سراب دلنشین.
بوی خون این روزها رگ به رگِ وجودم را فرا گرفته.
تصمیم بر کشتار دسته جمعیه احساساتم گرفته شده٬
که تو را از خویشتنم جدا سازم٫
تویی که هیچگاه با من نبودی٬
نه با من ٫ نه برای من ٬ و نه دل.
افتتاح کن ٫ تو افتتاح کن شروع این کشتار را.
هرچند ٬ تو رسمت بردن لذت است در آرامش.
تکه تکه و آرام آرام ...
همانگونه که از روز نخست٬
تکه تکه ام را در حال کشتنی.
------------------------------------------------
پ ن : نامربوطی های جنون آمیز...