درمان این روزهای من ٫
شنیدن یک جمله ی دو کلمه ایست
دو کلمه ای که مرا شورشی می کند
نسبت به سیاست های این روزهای چشمانم
درونم غوغا بپا می شود بیا و ببین ...
به شرطی که تو آن ـ دوستت دارم ـ را گفته باشی
-----------------------------------------------
پ ن : فرضیات محال ...
اگر خاموشم ٫ گناه از من نیست
سکوت ٫ دنیایی دارد نــاگـــــزیـر٫
که به هر بهانـه ای به آن گـریـزم.
------------------------------
پ ن : هـــــــر بــهــــــــانـــــه ...
از پایان واژه ها می ترسم .
و از سکوتی که بی حرف تو
جهانم را تصاحب خواهد کرد .
و از هجوم وحشی خلاء
که بی هوای تو شکل خواهد گرفت
--------------------------------
پ ن : من ! نه ...
می خوای تنهام بزاری
می خوای بری
دیگه نمی خوای منو
دیگه بریدی از من
اما دلت گیره ...
نمی شه ...
نه ؟؟؟
-----------------------
پ ن : دارد.دارد
نمی خوام مثل قبل تمام فکر و وجودم رو مشغول کنه
هر جور که می خواد پیش بره ٫ پیش بره
فکر کنم اینجوری لذت بدست آوردنش هم بیتشر باشه
-------------------------------------------
پ ن : مطمئنا برای همیشه منتظر نمی شینم