مرّه گے ۶

هر کاری می کنم شاکی شم و برم تو قیافه نمی شه

مشکل اینه از اول نبودم همچین آدمی 

اما با تمام اینها 

تا وقتی که هستی 

هرچند دور 

یه آرامشی توی دلم هستش 

که با دنیا عوضش نمی کنم

باید کسے باشد

باید کسی باشد

تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد

باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید ! بفهمد

که اگر سکوت کردی بفهمد

باید کسی باشد ! که اگر بهانه گیر شدی بفهمد 

باید کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن ! نبودن ! بفهمد

باید کسی باشد ! که اگر حرف های بی معنی زدی بفهمد 

باید کسی باشد

بفهمد که درد داری ! که زندگی درد دارد 

بفهمد که دلگیری

بفهمد که دلت برای چیزهای کوچک تنگ شده 

بفهمد که دلت برای راه رفتن ! برای دویدن 

تنگ شده 

بفهمد که وقتی باران می آید

برف می بارد 

راه رفتن می شود تنها دغدغه ی زندگیت  

بفهمد

همیشه باید کسی باشد 

همیشه باید یک کسی باشد که حتی اگر به جای کلمات

فقط سه نقطه گذاشتی در یک صفحه سفید ، بدانی که می داند یعنی چه

جادوے سیاه

آتش گرفتم امشب از نگاه هایت

هر چند این نگاه ها آن نگاههای قدیمی نبود

اما هنوز آتشم می زنند 

هنوز حالی به حالی ام می کنند 

هنوز دلم را می لرزاند

هنوزم همان جادوی سیاه

که روز اول سحرم کرد 

کار می کند 

دلم می لرزد 

چشمانم تر می شوند 

دستانم ناخودآگاه گارد می گیرند

برای حمله ور شدن به سمت دستانت 

قلبم تند می زند 

صدایم می لرزد

آماده می شوم 

برای دل به دریا زدن 

غرق شدن 

تو شدن 

تا لب به سخن می گشایم 

می گویی : خوش باشی ٫ رسیدیم باید بروم

لعنت به این اتوبان ها و خیابان ها 

عجله که داشته باشی 

عمری طول می کشد 

اما 

چه زود رسیدیم

مثل همان روز آخر

که زود به آخر داستانمان رسیدیم

---------

خرداد ۱۳۹۰

مرّه گے ۵

اینجا 

کسی پنهان شده 

در جای جای وجودم 

چنان حسش می کنم 

که خویشتن را نه

اما هر چه می کنم

نمی یابمش 

نهان از من 

ولی در من 

مرّه گے ۴

از روز اول 

هر چه خواستم

هر چه کردم 

هر چه بودم

با خویشتنم گفتم 

هر که هست 

و هر چه هست 

تویی و تو 

همانند روز اول تولد 

تنها پا به دنیا گذاشته ای

تنها پیش می روی 

هر چه باداباد 

همان است که خدا در تقدیرت نهاده است

همانند همیشه 

راضی به رضای اویم