مرهّ گی ۸۰‍‍

و من به آهستگی در حال سوختن هســـــــــــــــتم

و تنها امیدم ٫ نصحیتی قدـیمی از یک فالگیر پــــــیـر

که می گفت : قــــــــقـــــــــنــــــــو ـــس می سوزد

و از خاکسترش قــقـــنــــوسی دیگر متولد می شود 

اگر روزی احساس کردی که در حال سوختن هستی

تنها تــــــــــــلاشـــــــــــــــی که می کنی این باشد

که قـــــــقــــــــنــــــــــوس بعدی که متولد می شود

اگر بـــهـــتـــر از این نشد ٫ حداقل هـــمـــیـــن باشد

----------------------------------------------------------

پ ن : برای قــــــــــــــقــــــــــــنــــــــــــوســــــــــــم

خودکارم

خودکارم این روزها

تنهای تنهای

لحظه به لحظه

نفس های مرا

سرفه می کند

و بس

اگر این روزها

نوشته هایم

و کاغذ های سفیدم

به کثافت کشیده شده اند

مقصر خودکارم نیست

مقصر من هستم و بس

به او خرده مگیرید

او بیگناه است

و تنها فرصتی

که باقی مانده بود

همین چند خط بود و بس

و می دانم و حس می کنم

حال که خالی شده است

آرام گرفته و آسوده است

این روزها 

من همچنان خودکارم

در دستانم است

و کماکان در حال نوشتن

من می نویسم

و خودکارم هم می نویسد

اما سفید 

نمی دانم اما شاید

که این روزها

او هم خفه شده است

همچون من .

و من و خودکارم

این روزها

همچنان منتظریم

و دلخوش

تنها به جمله ای

" یادش بخیر "

هنوز هم نفسهای من و خودکارم

سرفه کنان و نفسگیر

هر چند خسته اند

اما در انتظارند 

------------------------------------------------

پ ن : برای خودکارم ٫ که همیشه با من هست

مرهّ گی ۷۹‍‍

دلگیرم

از دل

دلم

دلش

که نه من

دل یارم است

و نه او

دلدارم است

که ندارد

باور

دلم را

نگاهم را

صدایم را

که می شکاند

دلم را

نگاهش را 

بغض هایم را 

که می میراند

ماهیتم را

دلش را

احساسش را

که مجبور می کند

نباشم

گم شوم

کم تر شوم

هیچ...

سرد...

هذیان ...

مزخرفات...

خواب...

باز هیچ...

-----------------------------------

پ ن : برای دلم که یارم نیست

دلگیر

امروز

عروسکی خریدم

نه باربی ٫

نه زیبا ٫

نه هیچ

لباس هایش ساده اند

به جای کفش پاشنه بلند

دمپایی به پا دارد

شلوارش معمولی است

تی شرت آستین کوتاه سفید بر تن دارد

ساده ی ساده

موهایش اما بلند است

همانطور که دوست دارم

بلند و مشکی

هم می تواند صافشان کند ٫ هم فر

در چشمانش دیدم 

یک رنگی را

دلم را به عروسکی بی جان می دهم

که اگر باور را در چشمانش نمی بینم

اما در حرفهایش ٫ مرا دروغگو نام نمی نهد

دستانش اگر گرم نیست

اما همیشگی است

جان اگر ندارد

اما جان می دهد به امیدم

اگر حرف نمی زند

اما حرفهای قصه وار نمی گوید

اگر نوازشم نمی کند

اما سر زنش هم نمی کند

اگر امید نمی دهد

اما نا امیدم هم نمی کند

اگر نمی خنداندم

اما گریانم هم نمی کند

اگر نوسان طپش هایم را تسلی نیست

اما درد را به طپش هایم اضافه نمی کند

خوبی اش این است

که مرا زیر سوال نمی برد

حرفهایم را دروغ نمی پندارد

که مرا هرزه نمی بیند

حیوانم نمی داند

تنهای تنها

هیچم می داند

خوبی اش این است

اگر هیچم

آن چیزها نیستم

که نیستم

نیستم

--------------------------------------------

پ ن : دلـــگـــیــــــــر ـــــم

چمدان امید

از فردا باید

آهسته آهسته...

تمامشان را

از کوچک گرفته

تا بزرگ ترینشان

که با خویش آوردم

دانه به دانه

با دقت و احتیاط

تا کنم

در چمدان بچینم

امیدهایم

در غربت

تنها کمی نم کشیده اند

یکی دوتایشان را هم

بید زده

نفتالین نداشتم

اینجا هم نمی دانستم

با چه زبانی ٫ چه بگویم

اما خدا را شکر

یکی از مهم ها

سالمه سالم ماند

امید به بودن را می گویم

دلم برای تهران

دلم برای جاده چالوس

دلم برای شمال

دلم برای ماشین فرسوده ام

تنگ شده ٫ خیلی

دلم اما ٫ بیشتر از هر چیزی

برای خودم تنگ شده

احتمالا بزرگترین امیدم را به یادگار

به بچه های کافه بدهم

به یامور !

نه شاید اِمره !

نه نه ! احتمالا به تحسین !

اما نه ٫ می خواهم یک روز

به تقسیم بروم

پیدایش کنم

تمام چمدان امیدم برای او 

امیدهایم ٫ بیشتر از من

شاید به کار او بیایند

او که این روزها

تنها امیدش ٫ سوز سازشان است

که پر سوز تر به گوش رسد

تا شاید یک دل بیشتر به رحم بیاید

------------------------------------------------------------

پ ن : فکر می کنم وقتشه که واقعیت رو قبول کنم ٫ برگردم